KİTAPLARDA BİR ÇİZGİ

“KİTAPLARDA ÖLMEK” (mi?)

Bugün, su gibi akıp geçen, dağlarda şiirle ateşler yakan; yaktığı ateşle karanlığı yırtıp geçen bir ozanın ölüm yıldönümü; Behçet Necatigil’in.

Okuma oranının gittikçe düştüğü günümüzde, kaç kişi onun adını anımsar, kaç kişi şiirlerini okur acaba, diye düşünmeden edemiyorum. Yoksa, kitaplarda ölmek midir bu?

Parantezi açıp adını, soyadını; doğum ve ölüm tarihlerini ya da birkaç şirini koyunca andaç ya da seçkilere; yaşattığımızı mı sanıyoruz şairleri, yazarları acaba?

Oysa, sevdalarınızı anlatacak sözcük bulamadığınızda, karanlıkta kımıldayan düşünceyi göremeyen gözde, gizli bahçenizde açan çiçeklerde, kırılacağını düşünmeden yayı fazla gerdiğinizde, esen serin yelde, sizi yanlış tanıyan yakınlarınızda, yalnız gecelerinizde, yarınlara ertelediğiniz dar vakitlerdedir Necatigil.

Haydi bugün bir güzellik yapalım kendimize! Elimizde can cekişen kuşlara dönmesin kitaplar, ölmesin unutuluşlarda. Gözlerimizle okşayalım onları dize dize, sözcük sözcük.İçimiz ışısın şiir şiir. Kimbilir belki de, karanlığı onlarla yırtarız, Hasan Hüseyin Korkmazgil’in Kızılırmak’ta çağladığı gibi:

“…
Biliyorum
Şiirler şarkıyla olacak iş değil bu
Tarlada ekini kızartmaz güvercinin gurultusu
Ama
Dişler arasında bir bıçak gibi parlar
Kavgada şiirin doğrultusu”

Kitaplarda Ölmek şiiriyle de selamlayalım Necatigil’i:


“Adı, soyadı
Açılır parantez
Doğduğu yıl, çizgi, öldüğü yıl, bitti
Kapanır parantez.

O şimdi kitaplarda bir isim, bir soyadı
Bir parantez içinde doğum, ölüm yılları.

Ya sayfa altında, ya da az ilerde
Eserleri, ne zaman basıldıkları
Kısa, uzun bir liste.
Can çekişen kuşlar gibi ellerinizde.

Parantezin içindeki çizgi
Ne varsa orda
Ümidi, korkusu, gözyaşı, sevinci
Ne varsa orda.

O şimdi kitaplarda
Bir çizgilik yerde hapis,
Hâlâ mı yaşıyor, korunamaz ki,
Öldürebilirsiniz.”

Behçet Necatigil (16.4.1916 - 13.12.1979)

a.y.